Αναλυτικά είπε:
Για το πολύ καλό ξεκίνημα του Πανελληνίου φέτος: «Όλοι ξέρουμε τί σημαίνει ο Πανελλήνιος για το ελληνικό μπάσκετ. Είναι μία ομάδα που έχει φέρει το μπάσκετ στην Αθήνα μαζί με κάποιες άλλες ομάδες. Γίνεται μία προσπάθεια από τον κύριο Πετρόπουλο που είναι ο βασικός χρηματοδότης της ομάδας. Επίσης, ο Βασίλης Γκιούσμας που ξέρει το άθλημα και “τρέχουν” την ομάδα. Πήραν την ομάδα από τη Γ’ ΕΣΚΑ και την έφτασαν εδώ. Δεν θέλουμε να σταματήσουμε στη National League 1, κοιτάζουμε υψηλότερα. Σε αυτή τη λογική μπήκα κι εγώ, ήρθα στην ομάδα με σκοπό να χτίσω μία ομάδα για το μέλλον. Η ομάδα είναι συνεπέστατη στις πληρωμές της και είναι ιδανικό περιβάλλον για κάθε προπονητή, είναι ιστορική ομάδα».
Για το φετινό ρόστερ: «Έχουμε ένα αξιοπρεπέστατο μπάτζετ, η ομάδα απαρτίζεται από νέα παιδιά με δύο έμπειρους παίκτες για να καθοδηγούν προς τον πρωταθλητισμό. Έχω μία ομάδα νεανική με λαμπρό μέλλον. Θεωρώ ότι σε λίγα χρόνια η ομάδα θα σταθεί στη μεγαλύτερη κατηγορία».
Για τον ανταγωνισμό του ομίλου: «Το επίπεδο είναι πάρα πολύ υψηλό, όπως και στον δεύτερο όμιλο. Ο όμιλος μας είναι αμφίρροπος, οι 10 από τις 12 ομάδες είναι πολύ κοντά και είναι θέμα ημέρας, Ήδη δεν υπάρχει αήττητη ομάδα. Στα πλέι οφς θα ξεχωρίσουν τα φαβορί, μπορεί να υπάρξουν τραυματισμοί που δεν το εύχομαι και κάποιες ομάδες θα έχουν φορμαριστεί καλύτερα στο τέλος».
Για την προετοιμασία σε κάθε αγωνιστική: «Έλεγα στα φιλικά προετοιμασίας ότι η διαφορά είναι τώρα μπορούμε να ετοιμαστούμε σε 5 ημέρες για κάθε παιχνίδι. Στην Elite League έχει και διπλές ανταγωνιστικές και παραπάνω ταξίδια, εμείς μπορούμε να ξεκουράσουμε παίκτες που έχουν κουραστεί. Μπορείς κάθε Σάββατο να καταλάβεις ποιες ομάδες έχουν κάνει σκάουτινγκ».
Για το κίνητρο του στην προπονητική: «Εγώ παλιά έπαιζα στο Περιστέρι στο εφηβικό. Στα 23 μου ανέλαβα ανδρική ομάδα σε χαμηλό επίπεδο. Όσο περνούσε ο καιρός μου άρεσε πολύ και το συνδύαζα. Έφτασα με τον Έσπερο στη National League 1 και δυστυχώς δεν μπορούσα να συνδυάζω αγώνες και προπονητική, έπρεπε να διαλέξω. Έτσι συνέχισα το μπάσκετ, νομοτελειακά όταν μεγάλωσα έπαιξα στον Πανιώνιο και για λίγους μήνες στο Ψυχικό, μετά αποσύρθηκα για να ασχοληθώ αποκλειστικά με την προπονητική».
Για το αν πρέπει να “σκοτώσει” τον παίκτη μέσα του: «Εγώ θεωρώ ότι ήμουν πάντα καλός συμπαίκτης, πάντα βοηθούσα κάθε ομάδα και συμπαίκτες. Αυτό θεωρώ ότι κάνω και τώρα που προπονώ αθλητές. Τους βοηθάω πάρα πολύ στη ψυχολογία και στην επίθεση που δίνω ελευθερίες. Επομένως, όταν συνδυάζεις κάτι τέτοιο, δεν είναι απαραίτητο να “σκοτώσει” τον παίκτη μέσα σου. Έχει να κάνει με τον ενθουσιασμό κυρίως αυτό. Πρέπει μετά από νίκη να βάλεις “φρένο” και να μείνεις ταπεινός και να επικεντρωθείς στον επόμενο αγώνα. Το κομμάτι του παιχνιδιού και της ψυχολογίας με βοηθάει στο να καταλάβω ποιος αντέχει τις φωνές και τα “γαλλικά”. Δεν είμαι αυστηρός προπονητής, είμαι δίκαιος όμως. Τα έχω περάσει όλα τα στάδια ως παίκτης. Τώρα θέλω να τους θεωρώ ίσους ως προπονητής. Αυτό το εισπράττεις και σαν εκτίμηση έπειτα. Αλλιώς μεγαλώσαμε εμείς, αλλιώς οι τωρινοί. Παλιά εμάς μας έδιωχναν από προπονήσεις και κλαίγαμε θέλοντας να επιστρέψουμε, τώρα δεν γίνονται αυτά».
