Αναλυτικά όσα είπε ο Παναγιώτης Φιλιππάκος:
Για την νίκη επί του Α.Σ. Παπάγου: «Μιλάμε για ένα πραγματικό ντέρμπι ανάμεσα σε δύο ιστορικά σωματεία. Για όποιον γνωρίζει την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ δεν χρειάζονται περεταίρω συστάσεις, έχω αγωνιστεί και στις δύο ομάδες και ξέρω πώς είναι να παίζεις για αυτές τις ομάδες. Ξέραμε από την αρχή ότι θα ήταν ένα σκληρό ματς. Είναι μία ομάδα με ποιοτικούς ξένους, ταυτότητα, σκληράδα και ίδιους στόχους με εμάς. Ήταν μία δύσκολη αναμέτρηση, βρεθήκαμε πίσω στο σκορ σε ένα κρίσιμο σημείο. Στο 32ο λεπτό ήμασταν πίσω με 71-60 και κάναμε επιμέρους σκορ 18-2. Δεν το παρατήσαμε, ήμασταν σκληροί στην άμυνα και μείναμε πιστοί στο πλάνο μας. Δώσαμε τα πάντα για την ομάδα. Η νίκη αυτή μας δίνει ψυχολογία, δείξαμε ότι έχουμε χαρακτήρα, ατομικά και κυρίως ομαδικά».
Για τον φετινό στόχο της ομάδας: «Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να μας λείπει εμπειρία, αλλά επίσης δεν είχαμε δύο ξένους για αρκετό διάστημα, πολλά μπορούν να ακουστούν. Δεν θέλουμε να αδικήσουμε τους εαυτούς μας και την προσπάθεια μας. Μπορούμε να καταφέρουμε περισσότερα και να διεκδικήσουμε ό,τι μας αναλογεί, ειδικά στην έδρα μας».
Για τον ανταγωνισμό της φετινής Elite League: «Κάθε κατηγορία έχει και τις δυσκολίες της, αναλόγως και τον ρόλο του κάθε παίκτη. Έχω βρεθεί σε ομάδες σε ομάδες της GBL που έχουν τερματίσει στις πρώτες θέσεις, σε ομάδες των πλέι οφς και σε ομάδες που παλεύουν για τη σωτηρία τους. Το ίδιο ισχύει και για την Elite League. Πάντα υπάρχει πίεση, πάντα κάτι κυνηγάς κάτι. Γενικά κανένα παιχνίδι δεν είναι αμελητέο, πόσο μάλλον φέτος που είναι μία κατηγορία που δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Έχουν ξεχωρίσει δύο ομάδες με υψηλά μπάτζετ και θα παλέψουν για την άνοδο. Πέρα από αυτές, δεν μπορείς να ξέρεις τίποτα για τις υπόλοιπες θέσεις. Όλοι μπορούν να νικήσουν όλους, αυτό είναι το ωραίο στην Elite League και η διαφορά της με τη GBL που το βλέπουμε τόσο έντονα. Αυτή είναι η ομορφιά της κατηγορίας και αυτό ελκύει τον κόσμο».
Για την απόφαση του να επιλέξει στην Δάφνη: «Έχω μάθει να ζω με το “πρέπει” και την πίεση. Ποτέ δεν μου άρεσε η εύκολη λύση και ποτέ δεν κυνηγούσα να πάω σε ομάδες που ήταν μεγαθήρια, εάν εξαιρέσεις την περσινή σεζόν με τη Μύκονο που χτίστηκε για αυτό που κατάφερε. Μου αρέσουν οι προκλήσεις και η ευθύνη. Όταν μιλάμε για ομάδες όπως το Περιστέρι, η ΑΕΚ και ο Πανιώνιος, υπάρχει πίεση και κρίνεσαι καθημερινά. Η Δάφνη έχει μπασκετικό κόσμο, έχει βρεθεί ψηλά στο ελληνικό μπάσκετ. Κουβαλάμε μία ευθύνη με τη φανέλα της Δάφνης. Ήταν μεγάλη πρόκληση το ότι θα πρέπει να ηγηθώ όλης αυτής της προσπάθειας και να βγω μπροστά. Είναι ένα πρότζεκτ που αρκετοί θεωρούσαν καταδικασμένο, ότι η Δάφνη δεν θα καταφέρει να παραμείνει στην Elite League, “καφενειακές” συζητήσεις γενικώς. Με εξιτάρει αυτό. Ήθελα να μείνω στην Αθήνα που είναι η πόλη μου. Ήθελα να δοκιμάσω αυτή την καλή ευκαιρία σε μία ιστορική ομάδα και όχι μία τυχαία. Θα δούμε πού θα καταλήξουμε, έχω καλό προαίσθημα».
Για την απόφαση του να παίξει μπάσκετ στην Κολομβία: «Ήταν μία χρονική στιγμή που ήμουν στη δεύτερη μου χρονιά στην ΑΕΚ και αποχώρησα για να πάω στην Πάτρα. Τελειώσαμε νωρίς τη σεζόν γιατί δεν μπήκαμε στα πλέι οφς. Είχα αρκετές αλλαγές στη ζωή μου τότε. Αναζήτησα κάτι γιατί δεν ήθελα να τελειώσω από τέλη Απριλίου τη σεζόν. Μίλησα με τον ατζέντη μου και μου είπε πως υπάρχει η επιλογή της Νοτίου Αμερικής. Όταν μου το είπε αυτό γούρλωσα τα μάτια μου. Διατηρώ και φιλικές σχέσεις με τον Μπράιαν Ανγκόλα. Η στιγμή με ευνόησε, μία ομάδα είχε ανάγκη από ψηλό. Μπορούσα να πάω υπό καλές συνθήκες. Πήρα την απόφαση, αναζήτησα πληροφορίες για την πόλη και δικαιώθηκα 100%. Μου προσέφερε πάρα πολλά η τρίμηνη παρουσία μου εκεί. Ήταν εμπειρία ζωής που δεν την αλλάζω με τίποτα. Στο Κάλι συνειδητοποίησα ότι όσον αφορά τους κινδύνους της Κολομβίας, έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Στην Αθήνα επίσης τα πράγματα είναι επικίνδυνα. Εάν δεν ψάχνεις να βρεθείς σε μπελάδες τότε είσαι εντάξει. Το Κάλι είναι μία πανέμορφη πόλη. Ο κόσμος ήταν φιλικός, είναι μία ιδιαίτερη κουλτούρα. Ήταν κάτι διαφορετικό και δεν έλειψαν οι στιγμές που είπα πως τα πράγματα ήταν επικίνδυνα. Υπήρχαν μέρη που δεν μπορούσαμε να πάμε».
