Για τη μέχρι τώρα πορεία του το μπάσκετ: «Υπάρχουν πράγματα που δεν έχω κάνει και δεν έχω και μια αιωνιότητα μπροστά μου. Έχω περάσει πολύ ωραία. Και μπασκετικά είναι καλύτερα από ποτέ. Και πνευματικά νιώθω πιο δυνατός. Για την ώρα θεωρώ πως έχω την κατάσταση στα χέρια μου».
Για τα ταλέντα της γενιάς του και αν είχαν την εξέλιξη που όλοι περίμεναν: «Στη γενιά μου είχαμε μεγάλα ταλέντα. Ο κόσμος μπερδεύει το ταλέντο με το σε τι μπορεί να μετουσιωθεί. Δημιουργήσαμε με τις επιτυχίες μεγάλες προσδοκίες και όλοι νόμιζαν πως στα 19-20 μας θα φέρνουμε μόνο επιτυχίες. Έχουν γίνει και πολλά λάθη, και από τα ίδια τα ταλέντα και από τις ομάδες. Δεν θεωρώ πως η Ελλάδα είναι φυτώριο, πως έχει το τρόπο να δείξει το μονοπάτι σε ένα παιδί 15-16 ετών».
Για την εμπειρία του στις ΗΠΑ: « Όταν πήγα στο κολέγιο νόμιζα πως ο κόσμος ήταν δικός μου. Βρέθηκα από την Κατερίνη σε έναν “παράδεισο” που μου τα προσέφερε όλα».
Για την πρώτη του “γεμάτη” χρονιά στα 26 του: « Με πήρε ο Νίκος Βετούλας και μου είπε τι ακριβώς ήθελε από εμένα. Μου έδωσε ευθύνες. Ήταν ένα τσάλεντζ πολύ ελκυστικό. Μπορεί τότε ο Απόλλωνας Πάτρας να μην έμοιαζε η καλύτερη επιλογή όμως για εμένα το γεγονός πως ο προπονητής που έλεγε “έχω έναν στόχο και θέλω να τον πετύχω με εσένα”, ήταν μεγάλη ευκαιρία. Η πρώτη φορά που χάρηκα το μπάσκετ ήταν στον Απόλλωνα».
Για την παρουσία του στην Ισπανία: « Στην Μπέτις πήγα με συμβόλαιο “μήνα – μήνα”. Είναι πολύ ψυχοφθόρο. Κάθε μήνα πρέπει να αποδεικνύεις πως είσαι εδώ. Έτσι βρέθηκα στο Μπιλμπάο που έκατσα δύο χρόνια. (…) Μικρός έβλεπα στην τηλεόραση το ισπανικό πρωτάθλημα και έλεγα “μπαμπά θέλω να παίξω εκεί”. Αν τελείωνε σήμερα η καριέρα μου, το ότι έπαιξα στην Ισπανία με αφήνει γεμάτο. Έκανα το όνειρο που είχα από παιδί, πραγματικότητα».
Για το “παιδομάζωμα” όταν έπαιζε στην ΑΕΚ: « Η ομάδα το έκανε με πολύ καλή διάθεση, αλλά μάλλον δεν ήξερε τον τρόπο να το αξιοποιήσει. Επίσης υπήρχε η πίεση αποτελέσματος, ο λαός διψούσε. Είχαν δημιουργηθεί προσδοκίες οι οποίες δεν μπορούν να συνδυαστούν με ένα φυτώριο παικτών. Απέτυχε, ο Μωραΐτης είναι τον Παναθηναϊκό, ο Ρογκαβόπουλος στην Μπασκόνια κι εγώ πέτυχα στον Απόλλωνα για να πάω στην Ισπανία. Ίσως όμως έφταιγαν και οι παίκτες».
Για τις χρονιές που ξεχωρίζει: «Έχω ευχαριστηθεί το μπάσκετ. Τις χρονιές με τον Ζντοβτς και τον Μπάνκι στην ΑΕΚ. Στον ΠΑΟΚ, στον Απόλλωνα, στην Ισπανία. Και φέτος το ευχαριστιέμαι πολύ στον Πανιώνιο Χυμοί Viva».
Για την επιλογή του να παίξει στον Πανιώνιο Χυμοί Viva: «Δεν ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα. Με σιγουριά πλέον όμως μπορώ να πω πως ο Πανιώνιος Χυμοί Viva παρότι έλειπε τόσα χρόνια, είναι η πιο οργανωμένη ομάδα που έχω παίξει ποτέ. Δεν μας λείπει τίποτα. Είναι μια ευχάριστη έκπληξη για εμένα. Ένα σωματείο που είναι επαγγελματικό, έχει κόσμο. Με εξιτάρει η προσπάθεια της ομάδας να επιστρέψει στη δόξα».
Για την παρουσία του Φάνη Χριστοδούλου στην ομάδα: « Ακόμη και τώρα που πάμε στο τέλος της χρονιάς, μου δημιουργεί μια αμηχανία όταν τον βλέπω! Στην πρώτη προπόνηση που ήρθε στη Γλυφάδα, με είχε “καρφώσει” και δεν ήξερα αν είναι καλό ή κακό αυτό! Είναι κοντά στους παίκτες. Είναι μια παρουσία που τη σέβεσαι. Μόνο και μόνο που είναι εκεί…».
Για τη φετινή Stoiximan GBL: «Επιστρέφοντας μετά δύο χρόνια βρήκα τα πράγματα πολύ καλύτερα. Και δεν εννοώ το αγωνιστικό αλλά το οργανωτικό. Αλλά και αγωνιστικά αν εξαιρέσουμε τους πρώτους δύο από κάτω γίνεται χαμός. Αυτός ο ανταγωνισμός το κάνει όλο και καλύτερο το πρωτάθλημα. Ένα καλό πρωτάθλημα τραβάει όλο το μπάσκετ της χώρας».
