Αναλυτικά είπε:
Για τη σειρά των τελικών με τη Γκραν Κανάρια: «Για να είμαι ειλικρινής, υπήρχαν δύο τελικοί για εμάς. Νιώθαμε και καταλαβαίναμε πως αν περνούσαμε τη Βαλένθια γινόμασταν το φαβορί μετά. Όταν περάσαμε, πήραμε τεράστια αυτοπεποίθηση, γιατί η Βαλένθια είναι πραγματικά ομάδα Ευρωλίγκας. Ο δεύτερος τελικός ήταν με τη Γκραν Κανάρια, για την οποία υπήρχε πάντα σεβασμός από μεριάς μας. Αφού περάσαμε τη Βαλένθια, υπήρχε ένας “αέρας”, μια αυτοπεποίθηση και πραγματικά δε μπορούσαμε να χάσουμε τον τελικό, ειδικά με τον κόσμο που είχαμε και στα δύο ματς, όπου μας έδωσε τεράστια ώθηση».
Για τους πανηγυρισμούς: «Θα οργανωθεί μια φιέστα από το κλαμπ τις επόμενες μέρες, αλλά στο αγωνιστικό τμήμα ξεκινάμε πάλι αύριο (15/04) τις προπονήσεις. Προσπαθούμε να το αφήσουμε πίσω μας όλο αυτό, παρά τη μεγάλη επιτυχία, γιατί είχαμε συμφωνήσει απ’ την αρχή της χρονιάς πως στόχος είναι να δημιουργήσουμε μια ομάδα νικήτρια και για τα επόμενα χρόνια. Το σημαντικό είναι να “χτίσουμε” αυτό το mentality του νικητή».
Για την επιστροφή τους στο Ισραήλ μετά την επιτυχία: «Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες κόσμος ήταν στο αεροδρόμιο. Δε μπορέσαμε να βγούμε έξω τελικά. Προσπαθήσαμε τρεις φορές με την αστυνομία από διαφορετικές πόρτες, αλλά δε μπορούσαμε να φύγουμε με τον τόσο κόσμο. Φύγαμε κάπως απ’ την πίσω πόρτα. Η Χάποελ Τελ Αβίβ δεν είχε ευρωπαϊκό τίτλο ποτέ και ο τελευταίος τίτλος της γενικά ήταν ένα Κύπελλο το 1992. Ήταν κάτι πρωτόγνωρό. Έβλεπες μεγάλους ανθρώπους με τα παιδιά τους να κλαίνε, να θέλουν μια φωτογραφία. Ήταν συγκλονιστικές στιγμές, οι οποίες σου μένουν στο μυαλό για πάντα».
Για το πόσο εύκολο είναι να… προσγειωθεί η ομάδα μετά από μια τέτοια επιτυχία: «Δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά γι’ αυτό βρισκόμαστε εμείς εδώ, ο κόουτς, το τεχνικό επιτελείο. Είναι ένας πολύ μεγάλος στόχος για εμάς το πρωτάθλημα. Ήταν πολύ σημαντικό για εμάς να δημιουργηθεί μια ομάδα που θα μπορέσει να αντέξει σε όλες τις διοργανώσεις. Τα παιδιά το γνωρίζουν αυτό και θα ξεκινήσουμε την προετοιμασία, από ‘δω και πέρα, για τα play-offs του ισραηλινού πρωταθλήματος».
Για το καλό κλίμα στα αποδυτήρια: «Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ίσως είναι αυτό το κριτήριο που μας “έσπρωξε” στην επιτυχία. Κάναμε κάποιες πολύ άσχημες ήττες, απ’ τη Μπούντουτσνοστ τον Γενάρη και τον Φλεβάρη απ’ τη Χάποελ Μπερ’ Σεβά και, παρ’ όλα αυτά, μετά είχαν βγει όλα τα παιδιά έξω για φαγητό. Βγήκαν 15 άτομα μαζί για φαγητό, έκαναν παρέα μαζί. Τότε κατάλαβα πως όταν θα έρθει η κρίσιμη στιγμή θα παίξε ο ένας για τον άλλον. Όταν τα παιδιά επιλέγουν στον ελεύθερο χρόνο τους να είναι πάλι μαζί, σημαίνει πως έχεις καλούς χαρακτήρες και έχεις φτιάξει ένα εξαιρετικό δέσιμο. Είναι και μια ομάδα με προσωπικότητες, ωστόσο δεν υπήρχαν εγωισμοί μες στην ομάδα, αυτό ήταν το νούμερο 1 συστατικό για εμένα».
Για τη συμμετοχή τους στην Ευρωλίγκα: «Έχουμε κάνει αίτημα στην Ευρωλίγκα για τριετή άδεια. Αυτό θα αποφασιστεί το επόμενο διάστημα απ’ τη Γενική Συνέλευση της Ευρωλίγκας. Αυτό θα διαφοροποιήσει και τις δικές μας αποφάσεις σχετικά με τη στελέχωση του ρόστερ. Αν γνωρίζουμε, δηλαδή, πως έχουμε μια τριετή συμμετοχή στην Ευρωλίγκα, μπορούμε να φτιάξουμε μια ομάδα με ορίζοντα τριετίας. Είναι πολύ σημαντικό αυτό».
Για το θέμα των συνεχόμενων ταξιδιών κάθε βδομάδα: «Όλες οι ομάδες έχουν να αντιμετωπίσουν τραυματισμούς, κούραση, άσχημα αποτελέσματα, αλλαγές μες στη χρονιά και γι’ αυτό δεν πρέπει να σταθούμε σε αυτά. Η αρνητική ειδοποιός διαφορά για εμάς ήταν τα ταξίδια. Είναι πολύ δύσκολο να πρέπει να ταξιδέψεις κάθε βδομάδα, να μην έχεις το σπίτι σου. Κάθε βδομάδα για εμάς ήταν ένας εκτός έδρας αγώνας. Στη Βουλγαρία ο κόσμος “αγκάλιασε” την προσπάθεια και ταξίδευε αρκετά, αρχίσαμε και το νιώθαμε σιγά-σιγά σαν το σπίτι μας. Επειδή είχαμε να αντιμετωπίσουμε την κούραση των ταξιδιών, φτιάξαμε ένα αρκετά μεγάλο ρόστερ ώστε να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε».
Για το αν έκανε πιο εύκολη την προσαρμογή του στην ομάδα το γεγονός ότι είναι δύο ακόμη Έλληνες εκεί: «Στο 100%. Ειδικά στην αρχή που ήμουν με το Στέφανο Δέδα, ο οποίος μην ξεχνάμε πως είχε βάλει τις βάσεις γι’ αυτήν την ομάδα, με βοήθησε πάρα πολύ στην προσαρμογή μου. Μετά ήρθε ο κόουτς Ιτούδης. Στο τέλος Νοεμβρίου βάλαμε 2-3 “πινελιές” με προσθήκες παικτών και με την προσωπικότητα του κόουτς Ιτούδη και το κοουτσάρισμά του φτάσαμε εκεί που έπρεπε. Όταν έχεις δύο ανθρώπους που μιλάτε την ίδια γλώσσα, αυτό κάνει πολύ πιο εύκολη την προσαρμογή και την καθημερινή δουλειά».
