Ο Μίλωνας κέρδισε με 87-79 τον Πανιώνιο και κατέκτησε τη φετινή Elite League – Ερρίκος Ντυνάν, παίρνοντας παράλληλα την άνοδο για τη Basket League της επόμενης σεζόν. Ο προπονητής των νικητών, Μιχάλης Κουρής, «φιλοξενήθηκε» στην εκπομπή «Η μπάλα στο παρκέ» του EOK WebRadio. Αναλυτικά είπε:
Για τις σκέψεις και τα συναισθήματά του μετά το πρωτάθλημα: «Χαρά, ενθουσιασμός, ξεκούραση, να μην το σκεφτόμαστε πολύ, γιατί περάσαμε ένα άγχος. Θέλω να πω ευχαριστώ σε όλους από τη διοίκηση, από τον χορηγό μας, τον Θανάση Δούνη, τους βοηθούς μου, όλα τα παιδιά, όλους τους παίκτες, όλο το team από πίσω, τους φυσικοθεραπευτές, τους γυμναστές, τους φροντιστές, τον γιατρό μας. Δεν είναι μόνο η δουλειά ενός, είναι ομαδική δουλειά και μπράβο στα παιδιά και σε όλους, που αυτοί ξεκίνησαν από μέσα Αυγούστου. Ευχαρίστησα και τον κόουτς Καραγιάννη και δημοσίως και, μάλιστα, του είχα πει πως οτιδήποτε και να γίνει είναι και δική του επιτυχία, γιατί ήταν μια ομάδα που την έφτιαξε φέτος. Την έχει φτιάξει εδώ και 3-4 χρόνια. Τώρα… ηρεμία, γιατί ήταν πάρα πολύ δύσκολο από την στιγμή που τελειώσαμε τα play-offs. Προπονούμασταν τέσσερις βδομάδες, με τα φιλικά. Δεν ήταν εύκολο, ήταν μεγάλο το διάστημα και ίσως φάνηκε λίγο στην αρχή, μέχρι να βρούμε τα πατήματά μας. Ξεκούραση τώρα, μας έφυγε ένα άγχος και η δουλειά έγινε».
Για το πώς άλλαξαν την εικόνα τους στο ματς από τη 2η περίοδο κι έπειτα: «Δεν είπαμε κάτι συγκεκριμένο, δεν υπάρχουν “μυστικά”. Περισσότερο να υπάρχει ηρεμία, να προσπαθήσουν να τρέξουν, να τους φύγει και αυτό το άγχος, γιατί ο κόσμος δεν καταλαβαίνει την πίεση που νιώθουν οι παίκτες μπροστά σε τόσο πολύ κόσμο, σε πολύ μεγάλα γήπεδα, που δεν έχει συνηθίσει. Αυτό που μας έδωσε τελικά το πρωτάθλημα και κερδίσαμε το παιχνίδι, για ‘μένα, είναι η άμυνα. Ναι μεν δεν ήμασταν “ζεστοί” μπροστά, αλλά πίσω δε δεχόμασταν το ένα καλάθι μετά από το άλλο. Ο Πανιώνιος είναι μεγάλη ομάδα, με πολύ μεγάλους παίκτες και υπήρχε σεβασμός σε αυτούς τους παίκτες. Ο Μιλεντίγιεβιτς και ο Γκίκας έχουν βάλει μεγάλα σουτ, δε μπορείς να διαμαρτύρεσαι στους παίκτες όταν είναι εκεί, έχουν κάνει τεράστια προσπάθεια, όταν έχουν “σπάσει” screen από παίκτες σαν τον Ντέιβις, τον Κακλαμανάκη και τον Βουγιούκα. Δεν ήταν αδιάφοροι, λογικό ήταν ότι κάποια στιγμή θα “ξεκολλούσε” η ομάδα. Το πιο σημαντικό ήταν το αμυντικό κομμάτι πιστεύω και όχι τόσο το επιθετικό, γιατί αυτή η ομάδα έχει το ταλέντο και μπροστά θα το έβρισκε. Υπήρχε ο σεβασμός προς την ομάδα του Πανιωνίου και αυτούς τους παίκτες, γιατί όλοι κοιτάμε μόνο την επίθεση και δεν κοιτάμε τι μπορεί και ο αντίπαλος να κάνει. Πρέπει να μπορούμε να τον σταματήσουμε. Όπως λένε και οι Αμερικάνοι: “η επίθεση πουλάει τα εισιτήρια, αλλά η άμυνα δίνει τα πρωταθλήματα”».
Για το αν η στιγμή του αγώνα είναι αυτή που κλέβει ο Μπράιαντ και κάνει το 78-82: «Ακριβώς. Ο Μπράιαντ είναι Ο MVP. Όπως του είπα και πριν το παιχνίδι, “γι’ αυτές τις στιγμές πρέπει να ζεις, εσύ είσαι ο προπονητής μέσα στο γήπεδο. Για αυτό ήρθες, πήγαινε πάρε το παιχνίδι, είναι δικό σου. Εσύ πρέπει να μας πας στην Basket League”. Όταν έχεις έναν παίκτη σαν τον Μπράιαντ δεν προσπαθείς να τον κοουτσάρεις, τον αφήνεις και τα κάνει μόνος του. Μας αρέσει να λέμε εμείς οι προπονητές και να ελέγχουμε τα πάντα, αλλά δεν είναι έτσι. Ένα από τα πράγματα που έκανα ερχόμενος στον Μίλωνα ήταν να ανεβάσω τη ψυχολογία και να αφήσω ελεύθερα τα παιδιά να κάνουν αυτό το παιχνίδι, να “ξεδιπλώσει” αυτό το ταλέντο που έχει η ομάδα επιθετικά και αυτό έκανε. Το κοουτσάρισμα γίνεται στο πώς “διαβάζεις” ένα παιχνίδι εκείνη τη στιγμή, δεν ξέρουμε τι θα συμβεί, βλέπουμε και κρίνουμε. Ο Μπράιαντ γι’ αυτό ήρθε, νομίζω έχει δείξει τα τελευταία 2 χρόνια ποιος είναι. Εδώ να πω και ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στον Νίκο Οικονόμου που τον έφερε. Τέτοιοι Αμερικάνοι και με Έλληνες σαν τον Γκίκα, τον Μιλεντίγιεβιτς, τον Κακλαμανάκη, τον Βουγιούκα, όλους αυτούς που κατεβαίνουν να παίξουν στην Elite League, είναι η ομορφιά και γι’ αυτό είναι πολύ ανταγωνιστικό και ωραίο αυτό το πρωτάθλημα. Και με καλούς προπονητές, γιατί και ο κόουτς Λυκογιάννης είναι ένας προπονητής με ιστορία στην Basket League».
Για το αν μπορεί ο Μίλωνας να παίξει στην Basket League: «Μπορεί και θέλει. Ο Μίλωνας και ο Δημήτρης Αγγελόπουλος θέλει να είναι ο Μίλωνας στην Basket League και να είναι και αυτοί. Από ‘κει και πέρα, μακάρι όλα να γίνουν. Σήμερα είναι να λέμε ότι είμαστε μόνο πρωταθλητές και τα υπόλοιπα θα πάρουν όλα το δρόμο τους. Κανείς δεν μπορεί να μας το απαντήσει, αλλά η θέληση υπάρχει, το οικονομικό κομμάτι είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Στις ακαδημίες είναι σοβαρή η δουλειά και για το γήπεδο είπε ο κύριος Αγγελόπουλος ότι θα γίνουν οι ανάλογες εργασίες ώστε να πληροί τις προϋποθέσεις της Basket League. Είναι τα δύο βόλεϊ του συλλόγου στην Α1, θέλουμε και το μπάσκετ να βρίσκεται εκεί».
Για την υποδοχή τους απ’ τον κόσμο μετά τον αγώνα: «Όταν γυρίσαμε απ’ το γήπεδο χθες (17/05), πήγαμε στο δικό μας γήπεδο και μας περίμεναν με μουσική, με φαγητά, φίλοι και άνθρωποι που δουλεύουν στον Μίλωνα. Είναι τεράστια η χαρά του να σε αγκαλιάζει ένας άνθρωπος και να σου λέει κλαίγοντας “Τι χαρά μάς δώσατε;”, δε μπορώ να το περιγράψω, ούτε καν το πώς νιώθει αυτός ο άνθρωπος. Θέλουν να βλέπουν τον Μίλωνά τους εκεί ψηλά».
Για το αν είναι η μεγαλύτερη επιτυχία στην καριέρα του: «Νομίζω ναι. Είχα πανηγυρίσει σαν παίκτης να ανεβαίνω από τη Β’ Εθνική στην Α2 με τον Ιωνικό Νίκαιας, ισοβάθμησα τρίτος από Α2 σε Α1 και έλεγα πάντα στη ζωή μου, “γιατί να μην είχα ανέβει από Α2 σε Α1”. Είναι η μεγαλύτερη στιγμή μέχρι την επόμενη».
Για τα προσωπικά του πλάνα την επόμενη αγωνιστική περίοδο: «Όπως είχε πει ο μεγάλος κόουτς Μάλκοβιτς, “ο προπονητής πρέπει να είναι συνεχώς με μια βαλίτσα”. Εγώ, όπως καταλαβαίνει ο καθένας, θέλω να είμαι προπονητής στην Α1 με τον Μίλωνα. Θέλω να είμαι στο μπάσκετ, γιατί είναι αυτό που αγαπάω. Μακάρι να είμαι στον Μίλωνα στη Basket League. Το σημαντικότερο για ‘μένα είναι να βρεθεί η ομάδα στην Α1 και να μπουν οι βάσεις εκεί».
