Ο προπονητής της Εθνικής Γεωργίας, Ηλίας Ζούρος, «φιλοξενήθηκε» στην εκπομπή «Άμεσο ριπλέι» με την Έλενα Βογιατζή και τον Λεωνίδα Πιστιόλη. Μεταξύ άλλων, είπε:
Για τα μέχρι στιγμής συμπεράσματά του απ’ την προετοιμασία: «Θα έλεγα ότι για εμάς είναι ακόμα πολύ νωρίς, παρ’ όλο που ξεκινάμε σχετικά σύντομα. Μέχρι και το χθεσινό ματς χρησιμοποιήθηκαν κάποια νεαρά παιδιά που δεν είχαν υποχρεώσεις με την Εθνική Γεωργία. Από αυτά κάποια έμειναν, κάναμε και κάποια «κοψίματα». Σε αυτά τα φιλικά πρέπει να χρησιμοποιείς τους παίκτες χωρίς να σε ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, ώστε να δεις κατά πόσο έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν την ομάδα. Είχαμε έναν τραυματισμό στο πρώτο-πρώτο φιλικό, του Γκόγκα Μπιτάτζε, μία μέρα μετά την παρουσία του. Έχει μια θλάση που τον ταλαιπωρεί και ελπίζουμε τις επόμενες 2-3 μέρες να ξεκινήσει τις προπονήσεις. Ακόμα το ρόστερ μας δεν είναι όπως θέλουμε. Με πλήρες ρόστερ μπορούμε κι εμείς να είμαστε μια πολύ ανταγωνιστική ομάδα στον όμιλό μας και να προσπαθήσουμε για ό,τι καλύτερο, παρ’ όλο που είναι η πρώτη παρουσία της Γεωργίας σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα».
Για την παρουσία της Γεωργίας στο Παγκόσμιο για πρώτη φορά στην ιστορία της: «Η χαρά είναι πρώτα απ’ όλα τεράστια, γιατί το να καταφέρεις να βρίσκεσαι εκεί είναι από μόνο του μια επιτυχία για μια χώρα όπως η Γεωργία, γιατί δεν έχει τη μεγάλη «δεξαμενή» παικτών και το καταλαβαίνουν όλοι. Η Γεωργία έχει πολλούς παίκτες που παίζουν στο τοπικό πρωτάθλημα. Μέχρι και σήμερα οι ομάδες της Γεωργίας δεν έχουν τη δυνατότητα να παίζουν και στην Ευρώπη, οπότε δεν έχουν εμπειρίες από ευρωπαϊκές διοργανώσεις, πιο δύσκολα παιχνίδια και ταξίδια. Λίγοι παίκτες έχουν αυτήν τη γνώση. Γι’ αυτόν το λόγο είναι τεράστια η επιτυχία μας. Έγιναν πολύ μεγάλες υπερβάσεις για να φτάσει η ομάδα εκεί που έφτασε τώρα».
Για τον όμιλο της Γεωργίας: «Η Σλοβενία είναι μια ομάδα που πάει για μετάλλια. Μόνο και μόνο η παρουσία του Ντόντσιτς και τόσων παικτών που παίζουν σε πολύ υψηλό επίπεδο και έχουν πολύ μεγάλη εμπειρία, τα λέει όλα. Επίσης, δεν πρέπει να υποτιμάμε τη Βενεζουέλα. Ήταν 13η στον κόσμο και τώρα είναι 17η. Είναι μια ομάδα πάρα πολύ σκληρή, που παίζει σε πολύ ψηλό τέμπο, μπορεί να σκοράρει, είναι πολύ μαχητική, πολύ δυσκολοκατάβλητη. Πρέπει να ελέγξεις πολύ το τέμπο και να έχεις σκορ. Θα πρέπει να είμαστε με πλήρες ρόστερ για να μπορούμε να διεκδικήσουμε τη νίκη σ’ αυτό το ματς. Όσον αφορά το Πράσινο Ακρωτήρι, παίζει ο Ταβάρες εκεί. Είναι μια ομάδα που έχει αθλητές, που τώρα «ξεπετάγεται». Υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα υποψίες σχετικά με το αν θα συμμετάσχει ο Μπόνζι Κόλσον στην ομάδα, οπότε αν συμβεί αυτό θα είναι πάρα πολύ ανταγωνιστική».
Για τις φιλοδοξίες της Γεωργίας στο τουρνουά: «Πάντα όταν πηγαίνεις σε ένα τουρνουά υπάρχουν φιλοδοξίες, αλλά πρέπει να είμαστε πολύ «προσγειωμένοι». Εμείς πάμε με τη προοπτική πρώτα απ’ όλα του να είμαστε υγιείς και με πλήρες ρόστερ και στη συνέχεια να ζήσουμε την εμπειρία και να κερδίσουμε πράγματα. Θα έχουμε και νέους παίκτες, κάτι πολύ σημαντικό για ‘μας, για την επόμενη μέρα. Από ‘κει και πέρα, προφανώς ό,τι καλύτερο προκύψει θα είναι υπέρ μας».
Για την απουσία του Βλάτκο Τσάντσαρ από τη Σλοβενία: «Είναι δυσάρεστο το να τραυματίζονται παίκτες, ιδιαίτερα πριν από μεγάλες διοργανώσεις. Το ζήσαμε πέρυσι με τον τραυματισμό του ηγέτη και του καλύτερου παίκτη μας, του Τόκο Σενγκέλια, μία βδομάδα, μάλιστα, πριν το Ευρωμπάσκετ. Ο τραυματισμός του Τσάντσαρ έγινε σχετικά νωρίς. Θεωρώ ότι όλες αυτές οι ομάδες έχουν τους παίκτες και τον τρόπο να βρίσκουν πάντα λύσεις και να καλύπτουν τα όποια κενά. Οι μπασκετικές χώρες έχουν ταλέντα, το μόνο που χρειάζονται είναι να βρουν ρυθμό αυτά τα παιδιά, να βρουν οι προπονητές τον τρόπο να τα αξιοποιήσουν και να παίξουν καλύτερα. Μεγάλο παράδειγμα για εμένα είναι η Ελλάδα. Παρακολούθησα το πρώτο ματς με τη Σλοβενία, το δεύτερο δεν πρόλαβα γιατί ταξιδεύαμε. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πώς τα παιδιά μπήκαν στους καινούργιους τους ρόλους, το πόσο μαχητικά ήταν. Βλέπουμε όλοι ότι όταν μια ομάδα δουλεύει σαν ομάδα, έχει αρχές και υπάρχει μπασκετική παιδία, τα αποτελέσματα έρχονται και καλύπτεται η οποιαδήποτε απουσία».
Για την απόφαση του Ρίκι Ρούμπιο να αποσυρθεί για ψυχολογικούς λόγους: «Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται πάρα πολλά προβλήματα σε νεαρούς και μεγάλους παίκτες, οι οποίοι δε μπορούν ν’ αντέξουν αυτήν την πίεση. Δεν είναι μόνο η πίεση του αποτελέσματος, είναι η συνολική καθημερινή πίεση που δέχονται, γιατί το να παίζεις στο υψηλότερο επίπεδο σημαίνει θυσίες, πάρα πολλά ταξίδια, συγκέντρωση σε στόχους χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να χαρείς κάποια πράγματα που άλλοι τα χαίρονται. Είναι πολύ εύκολο να λες για κάποιον παίκτη το πόσα χρήματα κερδίζει, αλλά για παράδειγμα ο Σενγκέλια δε σταματάει να δουλεύει. Όλοι αυτοί οι παίκτες που βλέπουμε σε αυτό το επίπεδο είναι σε μια συνεχής διαδικασία για τη διατροφή τους, για να προσέξουν το σώμα τους, να προσέξουν τι θα κάνουν, να βελτιωθούν. Αυτό πολλές φορές δημιουργεί προβλήματα στην ψυχοσύνθεση αυτών των παιδιών και αν δεν έχουν και σημαντική υποστήριξη απ’ την οικογένειά τους βλέπουμε ότι δε μπορούν να ισορροπήσουν και να τα καταφέρουν.
Ένα άλλο κομμάτι γι’ αυτά τα προβλήματα είναι και το οικονομικό. Πολλά νέα παιδιά μπαίνουν για παράδειγμα στο ΝΒΑ με πάρα πολλά χρήματα, τα οποία πολλές φορές «ζαλίζουν» και ταυτόχρονα δημιουργούν και ψυχολογικά προβλήματα, γιατί αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να είναι τελείως διαφορετική η ζωή τους, να μπουν σε διαφορετικά καλούπια απ’ αυτά που έχουν συνηθίσει και η «σύγκρουση» που υπάρχει στο μυαλό τους τούς δημιουργεί τέτοια προβλήματα που δε μπορούν ν’ αποδώσουν. Σέβομαι πολύ την απόφαση του Ρούμπιο, μακάρι αυτός ο παίκτης να επιστρέψει. Μακάρι να μην υπάρχουν τέτοια προβλήματα στα νέα παιδιά και να επιλύνονται».
Για τον Νίκο Γκάλη και την τελετή απόσυρσης της φανέλας του: «Ό,τι και να πούμε είναι λίγο. Μιλάμε για τον άνθρωπο που έφερε τον επαγγελματισμό στο χώρο του μπάσκετ και έκανε τους Έλληνες να παίξουν και να αγαπήσουν το μπάσκετ. Όταν το μπάσκετ θεωρητικά ήταν «ανυπόληπτο» στη χώρα μας, ένας άνθρωπος έφερε όλον τον κόσμο κοντά, συσπείρωσε όλη την Ελλάδα, όλοι αγάπησαν το μπάσκετ πολύ, βγήκαν στους δρόμους, έπαιξαν και έβαλε το επαγγελματικό κομμάτι με χρήματα στο χώρο που δεν υπήρχε σε αυτήν την εποχή. Ουσιαστικά ό,τι είμαστε το οφείλουμε στον Νίκο Γκάλη. Το ότι έφτασε ένα ολόκληρο έθνος να μπει στη διαδικασία του μπάσκετ και να θεωρείται απ’ τις κορυφαίες πλέον ομάδες και χώρες στο άθλημα στον κόσμο οφείλεται σε αυτόν. Λυπάμαι που δεν ήμουν κι εγώ σ’ αυτήν την τελετή, θα ήθελα κι εγώ να ήμουν κοντά και να ζούσα αυτήν τη στιγμή».
