Ο φόργουορντ της γερμανικής Μπαϊρόιτ, Μάριος Γιώτης, «φιλοξενήθηκε» στην εκπομπή «Μπασκετικοί Μετανάστες» του EOK WebRadio. Αναλυτικά είπε:
Για το ότι τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στο εξωτερικό και τη Γερμανία: «Η αλήθεια είναι πως προέκυψε, δεν το επιδίωξα. Στο Γκέτινγκεν είχα πάει για δοκιμαστικά, να δω το κλίμα, τις εγκαταστάσεις και μετά ήθελα να δοκιμάσω πώς είναι η ζωή στο εξωτερικό. Ήταν λίγο νωρίς πιστεύω, αλλά ήταν κάτι που ήθελα πραγματικά να το δοκιμάσω. Και άλλα παιδιά συνομήλικοί μου έχουν φύγει για Αμερική που είναι εκτός Ευρώπης, οπότε σκέφτηκα πως δεν είναι τόσο μακριά απ’ το σπίτι μου».
Για την πρώτη του θητεία στη Γκέτινγκεν: «Στην αρχή τα βρήκα αρκετά δύσκολα, ήταν κάτι τελείως διαφορετικό από το μπάσκετ έως την καθημερινότητα, τον καιρό. Παρ’ όλα αυτά, με το πέρασμα του χρόνου βρήκα τα πατήματά μου και κατάλαβα μερικά πράγματα, πώς λειτουργεί το μπάσκετ εδώ, το οποίο είναι διαφορετικό από τη Basket League. Στο Γκέτινγκεν ήταν μια εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη με τις συγκυρίες, με όλα αυτά που πέρασα και τους ανθρώπους που γνώρισα στον δρόμο μου».
Για το πώς τον υποδέχτηκαν εκεί: «Ήταν πάρα πολύ φιλικοί, απ’ τους συμπαίκτες έως τους προπονητές. Ένιωσα απ’ τον πρώτο μήνα σαν να με καλοδέχονται».
Για το τι κρατάει απ’ τη θητεία του στη Γκέτινγκεν: «Ήταν ένα “σχολείο” στο οποίο ανέβηκα τάξεις, έκανα λάθη, έμαθα. Συνεχίζω να πορεύομαι με όλα όσα έμαθα. Δε νομίζω πως “έχασα” κάτι με την απόφασή μου να έρθω στη Γερμανία».
Για τη νυν ομάδα του, Μπαϊρόιτ: «Αυτή η ομάδα ήταν στην 1η κατηγορία πέρυσι, αλλά έπεσε κατηγορία και αλλάξαμε όνομα, “χτίστηκε” κάτι εντελώς καινούργιο. Μια ομάδα με νέα παιδιά και ο καθένας έχει διαφορετικούς στόχους μέσα απ’ την ομάδα. Είχαμε υψηλότερες βλέψεις για φέτος, αλλά δεν έχουμε παίξει ποτέ η ομάδα όλη μαζί, έχουμε αρκετούς τραυματισμούς. Έχει γίνει μια καλή προσπάθεια έως τώρα, αλλά θα μπορούσε να ήταν ακόμη καλύτερη».
Για τη σεζόν που διανύει ο ίδιος: «Έχουμε έναν πολύ έμπειρο προπονητή. Ήταν λίγο δύσκολα στην αρχή, όλα τα παιδιά είχαμε το συναίσθημα ότι είναι κάτι εντελώς καινούργιο, στην ουσία δεν ξέραμε πού πατάμε. Μετά με τραυματισμούς και συγκυρίες τα έφεραν έτσι ώστε σιγά-σιγά να έχω περισσότερο χρόνο και βρήκα τα πατήματά μου. Τον τελευταίο καιρό ήταν αρκετά ικανοποιητικά».
Για τους ξένους στην Α2 Γερμανίας: «Στην κατηγορία που βρισκόμαστε είναι πολύ περισσότεροι οι ξένοι απ’ ό,τι στην Elite League. Υπάρχει, βέβαια, ο κανονισμός ότι σε κάθε πεντάδα πρέπει να παίζουν το λιγότερο δύο Γερμανοί. Στη δική μας ομάδα είμαστε 5 ξένοι».
Για τη μπασκετική κουλτούρα στη Γερμανία: «Σίγουρα υπάρχει μπασκετική κουλτούρα στη Γερμανία. Μετά το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο βλέπω όλο και περισσότερους ανθρώπους να παρακολουθούν μπάσκετ και να ασχολούνται. Αυτό είναι αρκετά θετικό. Εμείς σε κάθε αγώνα έχουμε ακόμη και 3 χιλιάδες οπαδούς και το λιγότερο που είχαμε φέτος ήταν 2 χιλιάδες. Γενικά έχω δει αρκετές δυνατές έδρες και παρουσιάζουν έτσι το μπάσκετ ώστε να είναι ελκυστικό και πάνω απ’ όλα υγιές».
Για το στυλ του γερμανικού μπάσκετ: «Είναι ένα μπάσκετ που θα δούμε πολύ υψηλά σκορ, δεν έχει κλειστές άμυνες. Υπάρχουν οι οδηγίες του προπονητή, αλλά από ένα σημείο και μετά έχεις το αίσθημα ότι οι παίκτες κάνουν “κουμάντο”. Είναι “run & gun”, είναι γρήγοροι οι ρυθμοί, αυτές είναι οι διαφορές».
Για το τι έκανε για να προσαρμοστεί στον γερμανικό τρόπο παιχνιδιού: «Σαν νέος παίκτης πίστευα πως πρέπει να ξεκινήσω απ’ την άμυνα. Κάθε ομάδα πιστεύω πως θέλει έναν καλό αμυντικό και ήθελα πολύ να στηριχτώ πάνω σ’ αυτό το κομμάτι για να έχει ο προπονητής μια ασφαλή επιλογή, να με βάλει για μερικά λεπτά. Το κυριότερο πράγμα που άλλαξα είναι η φυσική μου κατάσταση, έκανα αρκετό τρέξιμο, αρκετό ποδήλατο, έτσι ώστε να μην κουράζομαι εύκολα και να παίζω άνετα σ’ αυτούς τους ρυθμούς».
Για το αν οι Γερμανοί δίνουν ευκαιρίες σε νεαρούς παίκτες: «Υπάρχει αξιοκρατία, αλλά μετά από ένα σημείο νιώθω πως αν μια ομάδα θέλει να πιάσει κάποιον στόχο της τότε θα πάει σε πιο safe λύσεις ο προπονητής, οι οποίες συνήθως είναι οι πιο έμπειροι παίκτες ή οι ξένοι Αμερικάνοι που έχουν επίσης μεγάλη εμπειρία».
Για το ταπεραμέντο των Γερμανών: «Στην Ελλάδα βγάζουμε τα συναισθήματά μας πιο εύκολα, οι άνθρωποι εδώ είναι λίγο πιο κλειστοί, πιο ντροπαλοί, κοιτούν να κάνουν τις δουλειές τους και μετά να πάνε σπίτι να ξεκουραστούν. Δεν είναι τόσο έντονοι οι ρυθμοί. Προτεραιότητά τους είναι η δουλειά και να πετύχει ο καθένας τους στόχους του. Θα μπορούσα να πω, βέβαια, πως με τον καιρό “ανοίγονται”, αφού περάσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα».
Για το με τι θα ήταν ικανοποιημένος στο τέλος της σεζόν: «Σαν προσωπικό στόχο θα βάλω να γυρίσω απ’ τον τραυματισμό μου και να είμαι υγιής, να απολαύσω ξανά το μπάσκετ. Στα ομαδικά, εννοείται θα ήθελα να μπούμε στα play-offs και, από ‘κει και πέρα, όλα μπορούν να γίνουν».
