Το ταξίδι μας στο Βερολίνο ήταν το πιο μαγικό το πιο απολαυστικό και το πιο έντονο μέχρι το επόμενο. Νιώθω ευλογημένος για την κάθε στιγμή που έζησα για δεύτερη φορά στην ίδια πόλη εντός και εκτός γηπέδου και εύχομαι σε όσους δεν τα κατάφεραν να βρεθούν να το πράξουν στο επόμενο ταξίδι καλά να είμαστε τον Μάιο του 25.
Είναι από τις φορές που ενώ κάτι το έχεις ζήσει ξανά και ξανά στο παρελθόν είναι λες και το ζεις ξανά για πρώτη φορά. Να ήταν αυτά τα 12 μαύρα χρόνια που ήμασταν μακριά από το φυσικό μας χώρο του Final 4; Να ήταν όλα αυτά τα άσχημα που είχαμε περάσει την τελευταία τριετία βλέποντας τον Παναθηναϊκό σε καταστάσεις που δεν είχαμε συναντήσει ποτέ; Τα δάκρυα που κύλησαν από τα μάτια μας όταν το ματς έδειχνε Παναθηναϊκό ήταν σαν ένα γιατρικό στην ψυχή μας, σαν να ξορκίσαμε μια κατάρα που κρατούσε από το στοιχειωμένο 2012 και μετά.
Το πολυπόθητο 7ο αστέρι ήρθε και θα μας κρατήσει παρέα για τον επόμενο χρόνο φωτίζοντας τον δρόμο για το… 8ο! Αυτό σημαίνει μεγάλη ομάδα, αυτό σημαίνει να είσαι γίγαντας του ευρωπαϊκού μπάσκετ που απλά κοιμόσουν για 12 χρόνια και τώρα ξύπνησες και είσαι αχόρταγος για τίτλους και επιτυχίες που στερήθηκες τα προηγούμενα χρόνια. Αυτός ο τίτλος ήρθε να προστεθεί σε έναν γαλαξία 69 τίτλων που πολύ σύντομα θα γίνουν 70!
Αυτοί οι 69 τίτλοι για κάποιους μπορεί να είναι ένας αριθμός αλλά για μια οικογένεια κρύβει από πίσω πολύ αγάπη, πολύ κόπο, πολύ χρήμα, πολύ επιμονή και υπομονή, χαρές και λύπες. Το μπασκετικό τμήμα του Παναθηναϊκού οφείλει τα πάντα στην οικογένεια Γιαννακόπουλου που από την ημέρα που το ανέλαβε το μετέτρεψε σε έναν βασιλιά, στο καμάρι όλων των Παναθηναϊκών! Και μόνο να μπεις στη διαδικασία να αναλύσεις ότι ο Παναθηναϊκός έχει στεφθεί 7 φορές Πρωταθλητής Ευρώπης αντιλαμβάνεσαι πόσο μεγάλο είναι και πως κάποιοι δεν θα το φτάσουν ούτε σε δυο ζωές.
Αυτό το τρόπαιο είναι η δικαίωση πολλών. Είναι δικαίωση των Παύλου και Θανάση που έδωσαν τα ηνία στον Δημήτρη γνωρίζοντας ότι θα συνεχίσει το ίδιο επιτυχημένο έργο ακόμα και αν οι συνθήκες δεν ήταν το ίδιο ευνοϊκές όταν ανέλαβε. Είναι δικαίωση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου που 12 χρόνια δεν μπορούσε να φτάσει στην πηγή και να πιει νερό άλλοτε λόγω δικών μας λαθών άλλοτε λόγω εξωγενών παραγόντων που καθιστούσαν απαγορευτικό το Final 4. Κανείς δεν μπορεί να πει όμως ότι δεν το ήθελε δεν λύσσαγε για να το πετύχει και από τη στιγμή που έγινε τώρα θα δείτε τη συνέχεια. Είναι δικαίωση του Εργκίν Αταμάν που από την πρώτη στιγμή που ήρθε μιλούσε για Ευρωλίγκα και εμείς τον κοιτούσαμε και λέγαμε τί λέει είναι δυνατόν; Ποιος θα τολμήσει πλέον να πει το παραμικρό στον κορυφαίο προπονητή της Ευρώπης την τελευταία πενταετία; Είναι δικαίωση του Κώστα Σλούκα που πήρε την απόφαση να φορέσει τα πράσινα και να καταλάβει πως είναι να ηγείται μιας οικογένειας που τον σέβεται για ότι έχει πετύχει στο παρελθόν και τον εμπιστεύεται για το παρόν και το μέλλον. Ε το κάναμε κι αυτό λοιπόν, σηκώσαμε το 7ο με Σλούκα αρχηγό. Τέλος είναι η δικαίωση όλων εμάς που παλεύαμε μαζί με την ομάδα για να επιστρέψει εκεί που ανήκει, εμάς που στα δύσκολα ήμασταν εκεί για εκείνη και δεν την αφήσαμε λεπτό μόνη της. Το έχω ξαναπεί άλλωστε στα εύκολα Παναθηναϊκός στα δύσκολα Παναθηναϊκάρα!
Το ταξίδι μόλις ξεκίνησε και αυτό είναι το καλύτερο μήνυμα για όλους εμάς και ο χειρότερος εφιάλτης για τους αντιπάλους που έχασαν μεγάλη ευκαιρία που όμοιά της δεν θα ξαναβρούν. Η νέα εποχή του Παναθηναϊκού μόλις άρχισε και θα είναι πιο επιβλητική και λαμπερή από ποτέ. Το είπαμε τα θέλουμε όλα και θα τα πάρουμε όλα μέχρι να βρεθούμε εκεί που αξίζουμε, στην κορυφή του ουρανού, μέχρι το τριφύλλι να γίνει… γαλαξιακό!
Υ.Γ Το πρωτάθλημα ξεκινάει και θέλει πολύ προσοχή. Είμαστε καλύτερη ομάδα, έχουμε καλύτερη ψυχολογία, έχουμε καλύτερο ρόστερ στην Ελλάδα και φυσικά το πλεονέκτημα έδρας. Όλα αυτά αρκούν αρκεί να είμαστε αυτοί που πρέπει για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε και τυχόν… παρατράγουδα.
Υ.Γ.1 Για τα μεταγραφικά θα τα πούμε με τη λήξη της σεζόν αλλά μην σκάτε παιδιά τα δύσκολα ήταν πέρσι το καλοκαίρι, τώρα απλά θα αναβαθμίσουμε την… mercedes.
Y.Γ.2 Η πράσινη ορμή που έρχεται δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο στο περασμά της και κάποιοι πήρατε μια γεύση από αυτό που έγινε στο Βερολίνο όπου όλοι γίναμε ένα και για μία ακόμη φορά γίναμε μοναδικό στιγμιότυπο αναμνήσεων των αντιπάλων μας οι οποίοι μας χάζευαν με το στόμα και τις κάμερες ανοικτά.
