Αναλυτικά είπε:
Για τη μετακίνηση στην Ιαπωνία: «Η επαφή ξεκίνησε πέρσι το καλοκαίρι λόγω του ότι μού ζητήθηκε να καθίσω στον πάγκο της ίδιας ομάδας που υπέγραψα και τώρα για λίγες ημέρες. Θέλησαν έναν τεχνικό σύμβουλο για να δουλέψει πάνω στην άμυνα. Η αλήθεια είναι ότι πήγα για τρεις εβδομάδες, αλλά ο προπονητής έμεινε ευχαριστημένος και κάθισα παραπάνω. Έμεινα συνολικά 35 ημέρες. Έπειτα είχαμε μια συνεργασία και συνεχόμενη επαφή. Τον περασμένο μήνα μού έγινε πρόταση και δε μπορούσα να αρνηθώ. Η Ιαπωνία είναι μια ανερχόμενη χώρα στο μπάσκετ. Προτού πάω, είχα μιλήσει με τον Βαγγέλη Ζιάγκο που πέρασε από το ιαπωνικό πρωτάθλημα και είχα ακούσει ενθαρρυντικά λόγια. Όταν πηγαίνεις και το βιώνεις είναι ακόμα καλύτερα».
Για τη νέα του ομάδα: «Το Σαν-Εν είναι ο νομός της ομάδας. Είναι ένας σύλλογος που δε βρίσκεται κοντά στο Τόκυο και έχει 350 χιλιάδες κατοίκους. Για τα δεδομένα της χώρας, είναι μικρή πόλη. Ωστόσο, “ζει και αναπνέει” για το μπάσκετ και γεμίζουν κάθε αγωνιστική τα γήπεδα. Υποστηρίζουν το άθλημα και ο κόσμος κάθε ομάδας ακολουθεί τους παίκτες στα εκτός έδρας παιχνίδια. Είναι εντυπωσιακό, αλλά το μπέιζμπολ κυριαρχεί. Τα τελευταία πέντε χρόνια έρχονται και αθλητές από την Ευρωλίγκα».
Για την αγορά της Ιαπωνίας όσον αφορά τους Έλληνες προπονητές: «Για να είμαι ειλικρινής, στην Ιαπωνία δεν έχει φτάσει η… χάρη μας ακόμα. Πιστεύω ότι η δουλειά που θα κάνει οποιοσδήποτε Έλληνας προπονητής είναι ενδεικτική για το τι να περιμένουν οι ομάδες. Οποιοσδήποτε θα πάει εκεί θα εκπροσωπήσει τους υπόλοιπους συναδέλφους. Αυτό γίνεται για κάθε χώρα».
Για το πώς μπορεί να πείσει η Ιαπωνία έναν διακεκριμένο προπονητή μπάσκετ να έρθει στη χώρα: «Αυτό το κατάλαβα όταν το είδα από κοντά. Αρκετοί Αμερικάνοι παίκτες ψάχνουν και πιέζουν τους εκπροσώπους τους ώστε να βρουν μια ιαπωνική ομάδα. Βλέποντας ένα πρωτάθλημα που έχει τεράστια άνοδο σε δημοτικότητα, χορηγήσεις, οργάνωση και θέαμα, λειτουργεί πολύ καλά. Έχουν αλλάξει τα πράγματα. Το ίδιο ισχύει και για τους προπονητές. Αυτό που χαρακτηρίζει τους προπονητές είναι ότι πρέπει να ελέγχεις τις αντιδράσεις σου και να μην είναι ακραίες. Πρέπει να τα προσέχουμε αυτά».
Για τη νοοτροπία της χώρας και των ανθρώπων: «Είναι πολύ συνεπείς, με ευγένεια και σεβασμό. Είναι κομμάτι της κουλτούρας τους. Κακά τα ψέματα, τους προπονητές στην Ελλάδα τους απαξιώνουμε. Αισθάνθηκα μετά από πολλά χρόνια το πώς είναι να είσαι προπονητής και να σε σέβονται. Σεβάστηκαν το τι τους έλεγα. Στην αρχή νόμιζα ότι μου έκαναν πλάκα, έπειτα συνειδητοποίησα ότι υπάρχει ιεραρχία, σεβασμός και κατανόηση προς τον άνθρωπο. Είναι κάτι αδιανόητο. Είναι, επίσης, πολύ καθαρή χώρα».
